Vrienden zijn die mensen die vragen hoe het met je gaat, en ook nog wachten op het antwoord.

Dit spreekwoord is op het lijf geschreven van onze empathische erevoorzitter Hub Coenen.
Op 91 jarige leeftijd hebben wij afscheid van hem moeten nemen.

Hub is geboren en getogen in Heythuysen, als zoon van de molenaar van de St. Antoniusmolen.
In het destijds nog kleine dorp was het vanzelfsprekend dat men deelnam aan het verenigingsleven, en zo werd hij onder andere lid van Harmonie L’Union. Hij bekwaamde zich als klarinettist, maar op enig moment kreeg hij andere interesses en beëindigde hij zijn lidmaatschap.

In 1969 begon zijn tweede “L’Union leven” en werd hij benoemd als voorzitter. President heet dat in een vereniging die nog deels op Franse leest is geschoeid. Een titel die hij met verve droeg.
30 jaar onafgebroken heeft hij deze rol vervuld, een periode die met hoofdletters geschreven mag worden. Op waardige wijze werd afscheid genomen, na 50 jaar, van dirigent Leon van Acht. Daarna namen inspirerende persoonlijkheden als Jan Cober, Henri Adams en Ingeborg Stijnen de baton over en voerden het orkest naar grootse prestaties.

Het ledenaantal groeide gestaag, en jonge goed opgeleide muzikanten kwamen het orkest versterken. Mooie projecten werden geïnitieerd en tot uitvoer gebracht. Hub zou de laatste zijn die dit allemaal op zijn conto zou schrijven. Maar hij voerde een zeer sterk team van bestuurders aan, en vormde ze tot een hechte club die, ook na hun aftreden, nog wekelijks de repetities bezochten.

Kenmerkend was zijn persoonlijke benadering van de leden. Voor iedereen, jong en oud, had hij een luisterend oor. Altijd op zoek naar oplossingen, altijd een goed advies. En als dat niet nodig was, dan had hij wel een mooie mop achter de hand. Ook kenmerkend: vlaai en koffie na het inzamelen van het oud papier, bij hem thuis op De Graankorrel en later aan De Kreppel.

Met het vorderen der jaren werd de gezondheid brozer, en zagen we Hub minder vaak.Op het 60 jarige huwelijk van hem en Corry, nu 4 jaar geleden, hebben wij hen nog een serenade mogen brengen. Daarna werden de wekelijkse contacten minder, al was hij zeker niet uit de herinnering verdwenen.

Met het overlijden van Hub verliezen we niet alleen een goede vriend, maar ook de juiste antwoorden op vragen die we nog zullen krijgen.